"Drie jaar geleden schreef ik voor mijn intro op deze site ‘de verf speelt met mij’.
Het heeft even geduurd voor ik besefte wat ik met kunst wil. Na 12 jaar vooral schilderen ben ik geleidelijk overgegaan naar 3D werk, in combi met schilderwerk en nu ook losstaand als beelden. Het heeft tijd nodig gehad om te beseffen dat kunst meer is dan iets moois maken. Kunst is niet langer vrijblijvend voor mij. En niet statisch. Met de persoonlijke ontwikkeling en motivatie van de kunstenaar, ontwikkelt de kunst.
Elk kunstwerk heeft een doel. Het moet niet alleen de aandacht trekken van de kijker, de kijker raken, liefst in het hart. Maar als het even kan, iets veranderen, iets bijdragen aan de bewonderaar. Of aan de plek waar je het neerzet of ophangt. Dat lukt het best als het kunstwerk voortkomt uit een aangrijpend kader. Dat zorgt voor bezieling bij de kunstenaar en raakt het gemoed van de kijker, wellicht verandert het zelfs het gedrag van de kijker. Dan heeft kunst een blijvend effect op mensen. Dan is er echt sprake van een kunstwerk. Kunst die werkt. In andermans hart en hoofd. Kijken naar kunst mag leiden tot vragen, discussie, stilte, nadenken, tot verwondering of zelfs afschuw. Dan is het doel bereikt. Een mens is bereikt.
Deze visie op kunst is in de huidige fase van mijn ontwikkeling de achtergrond van waaruit ik heb gekozen voor het maken van een serie beelden rondom het thema van vluchtelingen. Een concrete maatschappelijk problematiek die vreselijk groeit anno 2018.
Na eerst wat algemene beelden te hebben gemaakt (van geharde wollen stof) merkte ik dat dit toch een dieper thema is dat mij toenemend inspireert. In het bijzonder de bootvluchtelingen. De behartiging van die problematiek heeft bij mij geleid tot de schokkende mening, dat we als mensen volledig van ‘t padje zijn. Humaan optreden is verdrongen en vervangen door bescherming van eigen belangen. Tot elke prijs.
Mijn primaire kunstwerk voor dit thema is het beeld ‘HELP!’ Een beeld van pure verharde verf met een laagje epoxy dat ik impulsief gemaakt toen ik me boos maakte bij het zien van foto’s van mannen en vooral vrouwen en kinderen die verdronken omdat de kustwacht ze terugstuurde de zee op. Terwijl de boot al zonk … Het beeld toont een naar verhouding grote uitgestrekte hand, een kapot schip, een wanhopige handreiking vanuit het zinkende schip … Nul kans van slagen …
Omdat dit thema me niet meer losliet volgden er nog andere werken.
‘Last Man Standing’. Een beeld van verhard woldraad. Een boot, een geraamte waar 4 stuurstokken op staan, echter nog maar 1 man die het schip manoeuvreert. De anderen …
En dan nog ‘Drowning!’ Een beeld van verhard woldraad en verhard gordijnstof. Verdere woorden zijn niet nodig.
Ik hoop dat deze werken kunst mogen zijn die werkt, die vragen oproept bij een ieder die ze bekijkt … Er zullen nog meer werken volgen"
Het heeft even geduurd voor ik besefte wat ik met kunst wil. Na 12 jaar vooral schilderen ben ik geleidelijk overgegaan naar 3D werk, in combi met schilderwerk en nu ook losstaand als beelden. Het heeft tijd nodig gehad om te beseffen dat kunst meer is dan iets moois maken. Kunst is niet langer vrijblijvend voor mij. En niet statisch. Met de persoonlijke ontwikkeling en motivatie van de kunstenaar, ontwikkelt de kunst.
Elk kunstwerk heeft een doel. Het moet niet alleen de aandacht trekken van de kijker, de kijker raken, liefst in het hart. Maar als het even kan, iets veranderen, iets bijdragen aan de bewonderaar. Of aan de plek waar je het neerzet of ophangt. Dat lukt het best als het kunstwerk voortkomt uit een aangrijpend kader. Dat zorgt voor bezieling bij de kunstenaar en raakt het gemoed van de kijker, wellicht verandert het zelfs het gedrag van de kijker. Dan heeft kunst een blijvend effect op mensen. Dan is er echt sprake van een kunstwerk. Kunst die werkt. In andermans hart en hoofd. Kijken naar kunst mag leiden tot vragen, discussie, stilte, nadenken, tot verwondering of zelfs afschuw. Dan is het doel bereikt. Een mens is bereikt.
Deze visie op kunst is in de huidige fase van mijn ontwikkeling de achtergrond van waaruit ik heb gekozen voor het maken van een serie beelden rondom het thema van vluchtelingen. Een concrete maatschappelijk problematiek die vreselijk groeit anno 2018.
Na eerst wat algemene beelden te hebben gemaakt (van geharde wollen stof) merkte ik dat dit toch een dieper thema is dat mij toenemend inspireert. In het bijzonder de bootvluchtelingen. De behartiging van die problematiek heeft bij mij geleid tot de schokkende mening, dat we als mensen volledig van ‘t padje zijn. Humaan optreden is verdrongen en vervangen door bescherming van eigen belangen. Tot elke prijs.
Mijn primaire kunstwerk voor dit thema is het beeld ‘HELP!’ Een beeld van pure verharde verf met een laagje epoxy dat ik impulsief gemaakt toen ik me boos maakte bij het zien van foto’s van mannen en vooral vrouwen en kinderen die verdronken omdat de kustwacht ze terugstuurde de zee op. Terwijl de boot al zonk … Het beeld toont een naar verhouding grote uitgestrekte hand, een kapot schip, een wanhopige handreiking vanuit het zinkende schip … Nul kans van slagen …
Omdat dit thema me niet meer losliet volgden er nog andere werken.
‘Last Man Standing’. Een beeld van verhard woldraad. Een boot, een geraamte waar 4 stuurstokken op staan, echter nog maar 1 man die het schip manoeuvreert. De anderen …
En dan nog ‘Drowning!’ Een beeld van verhard woldraad en verhard gordijnstof. Verdere woorden zijn niet nodig.
Ik hoop dat deze werken kunst mogen zijn die werkt, die vragen oproept bij een ieder die ze bekijkt … Er zullen nog meer werken volgen"
Alle 9 werken van Bert Josquin